Виктор Хюго (1802/2/26 – 1885/5/22)
яруу найрагч, жүжгийн зохиолч, роман зохиолч, найруулан бичигч, зураач, улс төрч, хүний эрхийг хамгаалагч, Парист анхлан романтизыг эхлүүлэгч
Парисын Дарь Эхийн сүм
Эсмералда~16 настай, үзэсгэлэнтэй цыган охин, гоо үзэсгэлэн шигээ эелдэг, зөөлөн зүрх сэтгэлтэй мөн гоо үзэсгэлэнгээрээ олон олон эрчүүдийн зүрхийг шархлуулсан нэгэн. Тэр дунд Куосимодо болон түүний аав Клауди Фроло тэр охинд үнэн дурладаг...............
Тэгээд
~~~~~~~~~~
~~~~~~~
~~~~
~~~
~~
~
............. Хоёр жилийн дараа хүзүү нь хугарсан Эсмералда, түүний тас тэвэрсэн Куосимодо байдалтай тэдний цогцосыг олджээ.
Би өчдөр орой ажлаа тараал ядарсан амьтан гэртээ орж ирлээ. Яг зэрэгцээл утас дуугарлаа. Ойрл ажлын шаардлагаар утас маань зогсоо зайгүй жингэнэх болсын. Хагас ~ бүтэн сайн ч гэж өрөвдөж хайрлахгүйгээр л хүмүүс залгаж байлаа ... хммм...
Утас жингэнэлээ ... авах уу ... байх уу ... авах уу ... байх уу... жингэнээл байлаа. ...За яахав авчий ... эргэлзлээ ...
Эцсийн эцэст эрхий хуруу маань утасны ногоон товчлуур дээр дараад хаячихлаа ....
- байна уу? (хоолойны маань өнгө гунигтай залхан маягтай...)
- байна, байна ... эгчээ та завтай байна уу?
- (би завтай байгаа бил үү ... бодлоо ... хммм ...) эгч нь ажлаа тараад, дөнгөж гэртээ орж ирээл байна, яасан... хммм
- хэрэв та завтай бол нөхөртэйгээ жүжиг үзэх үү?
- (гайхлаа...) ямар жүжиг???
- Парисын Дарь Эхийн Сүм
- (нүд минь онийж ирээл инээмсэглээ ... ханннннн ... дууны минь өнгө гэнэт шал өөр болдог байн ш д ... хэхэхэхэ ...) за эгч нөхрөөсөө асуугаад эргээд залгий. утсаа салгалаа, хөл маань нээх хөнгөхөөн болж ирээл нөхөр лүүгээ гүйх шахан очив. (уг нь бол гэрийн коридороос галын өрөө л орох хооронд байсан л даа, ккк)
~ хайрт минь ээ, ..... жүжиг үзэх үү гээд ..... залгаж байна.
~ тэгийяааааааа. гэлээ....
цаг харлаа.... 6pm.... хальт цайгаа ууя....
мань 2 нь гэрээсээ гарлаа ... такси барьлаа ... ... түгжирлээ .... түгжрээл ... түгжрээл .....түгжрээл ......... түгжрээээээээл
драмын теартын урд нь очлоо. буулаа ... хүмүүс чигтэйхэн их байна аа ... үүдэнд нь брошур тараажына ... авлаа ... хувцасаа өлгүүллээ .... залуучууд голдуу байна шүү ... гэж бодлоо.
үүдэнд дарс хундлагаж байхым. (хундагалах ч гэж дээ, цаасан аяганд хийжиййнаа, харсан тиймэрдүү ... санагдлаа ... за яахав энэ чинь миний монгол шүү гэх юм бодлоо ...)
суудалдаа суулаа .. ойрын хэдэн жил драмын театрт ороогүй уджээ гэх шүү юм бодож суулаа. суудлын байрлал их дажгүй шүү...
хонх ... бон~бон~бон ...
Сувдаа гуай гарч ирлээ... (миний хүндэлдэг жүжигчин) ..........
хонх ахиад бон~бон~бон~
~~~~~~~~
~~~~~~
~~~
~
би гэдэг хүн ( үнэндээ бол манай заалныхан... ) алгаа нэг хавсарч, алгаа нэг ташиж, инээмсэглэн...инээж...хөхөрч, уйлж...нус, нулимсаа татаж ирээл үзлээ.
Та минь ээ! та нар минь ч бас үзээрэй ... энэ гайхамшигт жүжиг монголд 2 дахь удаагаа тавигдаж байгаам байна.
Би урлагт дуртай, тэр дундаа амьд урлагт бүүрч дуртай...