Нийгэм биднийг хүмүүжүүлдгийм үү эсвэл бид нийгэмд зохицож хүмүүждгийм үү?
Энэ асуулт өөрийн эрхгүй дотроос минь гараад ирлээ. Юу болов? Яав? гэвэл:
Хэдэн өдрийн өмнө хүүхдүүдээ дугуйланд нь хүргэж өх гээд явж байтал нэгэн настай эмээ \дандаа л суужээдийн\ их даарсан, дуу султайгаар "эмээ нь эм авах гэсэн мөнгө хүрдэгүү. хүү минь хэд гурван мөнгө өгч туслаач" гэв. Бид ихэл өрөвдөж, хүссэн мөнгийг нь өгөөд, дуулаан газарт түшиж, очиж суулгалаа.
Тэгсэн ӨНӨӨДӨР...
Өдөр хүүгээ сургуулиас нь аваад гэр лүүгээ алхаж явтал өнөөх эмээ хээв нэг тамхи татцөөн суужаахым. Хүү маань гайхаж, "хөөх нөгөө эмээ чинь зүв зүгээр болцон суужийн" гэдийм байна. Би ч бас дотроо гайхав.
Тэгсэн ҮДЭЭС ХОЙШ...
Хүүхдүүдээ дугуйлангаас нь авчаад, хуушуурды гээдаахаар нь "зиа, тэгий. ямар дандаа хуушуудах биш" гэж бодоол. Гуанзадлаа. Хуушуураа захичаал суужээтэл. Нэг эмэгтэй их зандрангуй "хөөе, цай хийчих. чи ахиухан хийгээрээ" гэдиймаа. Их зандрангуй дуугарсан болохоор хүүхдүүд маань цочиод, эргэн эргэн хараал байлаа. Би бас хэрэгт дурлаж хартал өнөө эмээ хээв нэг тухалцан. Ямар ч зовиургүй, чигтэйхэн bossдцон...
Хүү маань "энэ эмээ жүжигчин юм бол уу?" гэцэн нүд томоор эргэлдцэн асуулаа.
Күэ, нээрээ! "Эмээ минь та больж үз дээ. Эв эрүүл, сав саруул байж юунд жүжиг тавьж амьтан хүнийг хульхдаж, өрөвдөлтэй царайлах гэж дээ" гээл хэлчмээр байлаа. Хүүхдүүдэдээ юу ч гэж тайлбарлахаа мэдкүү нэг хэсэгтэй л мангартдаг байшд.
Эмгэн настай хүн гэх мэт явахлаар чинь ирээдүй болсон жаалханууд нь хэний зөв зүйтэй үлгэр дуурайлалаар явхым бэ ч гэж бодлоо. Түмэн л юм толгойд эргэлдэв. Нөгөө талаар нийгэм хүнийг ийм башир аргаар амьдрахаас өөр сонголтгүй болжийншд гэж ч бодох хүмүүн байхлаах.
Зиа, зиа. Хүмүүс минь нийгмээ дагаж хүний ухамсар доройтох нь зөв гэж би л лав бодкуу л байна. Та минь ээ, та нар юу гэж боджаахым?
Энэ асуулт өөрийн эрхгүй дотроос минь гараад ирлээ. Юу болов? Яав? гэвэл:
Хэдэн өдрийн өмнө хүүхдүүдээ дугуйланд нь хүргэж өх гээд явж байтал нэгэн настай эмээ \дандаа л суужээдийн\ их даарсан, дуу султайгаар "эмээ нь эм авах гэсэн мөнгө хүрдэгүү. хүү минь хэд гурван мөнгө өгч туслаач" гэв. Бид ихэл өрөвдөж, хүссэн мөнгийг нь өгөөд, дуулаан газарт түшиж, очиж суулгалаа.
Тэгсэн ӨНӨӨДӨР...
Өдөр хүүгээ сургуулиас нь аваад гэр лүүгээ алхаж явтал өнөөх эмээ хээв нэг тамхи татцөөн суужаахым. Хүү маань гайхаж, "хөөх нөгөө эмээ чинь зүв зүгээр болцон суужийн" гэдийм байна. Би ч бас дотроо гайхав.
Тэгсэн ҮДЭЭС ХОЙШ...
Хүүхдүүдээ дугуйлангаас нь авчаад, хуушуурды гээдаахаар нь "зиа, тэгий. ямар дандаа хуушуудах биш" гэж бодоол. Гуанзадлаа. Хуушуураа захичаал суужээтэл. Нэг эмэгтэй их зандрангуй "хөөе, цай хийчих. чи ахиухан хийгээрээ" гэдиймаа. Их зандрангуй дуугарсан болохоор хүүхдүүд маань цочиод, эргэн эргэн хараал байлаа. Би бас хэрэгт дурлаж хартал өнөө эмээ хээв нэг тухалцан. Ямар ч зовиургүй, чигтэйхэн bossдцон...
Хүү маань "энэ эмээ жүжигчин юм бол уу?" гэцэн нүд томоор эргэлдцэн асуулаа.
Күэ, нээрээ! "Эмээ минь та больж үз дээ. Эв эрүүл, сав саруул байж юунд жүжиг тавьж амьтан хүнийг хульхдаж, өрөвдөлтэй царайлах гэж дээ" гээл хэлчмээр байлаа. Хүүхдүүдэдээ юу ч гэж тайлбарлахаа мэдкүү нэг хэсэгтэй л мангартдаг байшд.
Эмгэн настай хүн гэх мэт явахлаар чинь ирээдүй болсон жаалханууд нь хэний зөв зүйтэй үлгэр дуурайлалаар явхым бэ ч гэж бодлоо. Түмэн л юм толгойд эргэлдэв. Нөгөө талаар нийгэм хүнийг ийм башир аргаар амьдрахаас өөр сонголтгүй болжийншд гэж ч бодох хүмүүн байхлаах.
Зиа, зиа. Хүмүүс минь нийгмээ дагаж хүний ухамсар доройтох нь зөв гэж би л лав бодкуу л байна. Та минь ээ, та нар юу гэж боджаахым?
No comments:
Post a Comment